Jeetje heeft koude handen en koude voeten. Zoals tegenwoordig elke ochtend. Traag eet ze van haar bruine boterham met pindakaas. Ze blijft de daken aan de overkant in de gaten houden. Of er pieten lopen. Zo donker is het nog. Ze kunnen er nog makkelijk aan het werk zijn.
'Mam, we gaan toch wel naar een warm land deze winter?' vraagt ze.
'Deze winter niet. Dat heb ik toch al gezegd?'
'Omdat je moet werken, hè?'
'Ja.'
'Maar ik wil toch naar de zon. Ik wil blote armen en blote benen.'
'Ja, ik ook.' Ik pak haar handen en blaas erin. Ze worden iets warmer.
'Dan stappen we in het vliegtuig, mam,' zegt Jeetje, 'en dan gaan we naar Afrika. We mogen zelf kiezen waar we naartoe willen. Als het er maar lekker warm is en zonnig. En dan lopen we de hele dag op blote voeten, zonder dat ze koud worden.'
'Ja, dat wil ik ook wel.'
'Nou, dan doen we dat toch.'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
of je gaat even onder de zonnebank.
Een reactie posten