Sinds donderdag heb ik in spannende afwachting geleefd van deze maandag. Het zou de dag der dagen worden. Ik werd er 's nachts wakker van. Om exact half vier. Tot half zes lag ik dan te overdenken hoe ik het aan zou pakken. Wat de eerste zin dan wel moest zijn. Hoe ik het gevecht met de woorden aan zou gaan. Zonder dat het een echt gevecht werd natuurlijk. Want er zat geen dwang achter. Het was pure vreugde die mij wakker maakte. Met een vleugje strijdlust. Overdag schreef ik vlotjes aan het verhaal dat ik in opdracht aan het schrijven was. Ik probeerde de eerste persoon, tegenwoordige tijd. Het was reuze interessant. Maar in mijn hoofd werkte ik toe naar vandaag.
Nu dus. Een pompeus geval zit achter de computer. Het is grijs, het regent. Geen enkel muziekje valt goed.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Goed uitgangspunt voor een mooi verhaal, dat dan weer wel.
Dat is waar!
Dat uitroepteken verraadt trouwens wat artificieel enthousiasme.
Een reactie posten