Vrouwbeeld

In de kinderfeestwinkel heb ik - ssst, niet doorvertellen - een enorme roze prinsessenjurk gekocht, met glitters en tule. Voor Jeetje. Ik heb heel lang staan twijfelen tussen een sober verkleedrokje. Goedkoper, praktischer en multifunctioneler. Of deze gigantische jurk. Waar ze absoluut voor in katzwijm zal vallen. 'O, mama, kijk eens hoe mooi ik ben,' hoor ik haar al zeggen. 'Zo ben ik nòg veel mooier!'
Welk vrouwbeeld geef ik mijn dochter precies mee? De vrouw als barbie. Als prinses. Als bruid. Ik moet bekennen dat ik er ook nog een glitterlippenstift bij heb gedaan. Met een zakspiegeltje. Zodat ze haar lippen bij kan werken mocht de lippenstift eraf gegaan zijn.
De mevrouw die de jurk in Sinterklaaspapier verpakte, glimlachte.
'Hier zou ik nou blij van zijn geworden als kind,' zei ze. 'Een echte prinses.'
'Ja, hè?' zei ik.
'Je zou de jurk zelf zeker ook wel willen hebben,' zegt ze
'Nou, nee,' zei ik. 'Zo'n jurk heb ik nooit willen hebben.'
Ik weet alleen nog dat ik liever een jongen wilde zijn. Dat mijn lange haar eraf moest. Dat ik alleen broeken aan wilde. Terwijl Jeetje tegenwoordig elke broek weigert.