Geen show

Ik weet niet of er ooit iemand, die dit stukje leest, in blijde verwachting is geweest. Anders zal ik er eens even een boekje over opendoen.
Als ik niet zou weten wat het uiteindelijk oplevert, zou ik je aanraden: begin er niet aan. Nooit.
Je transformeert. Zoals Wendy van Dijk in een grote Antilliaanse dame verandert. Maar na de show doet zij haar lijf weer af. En jij niet. Jij leeft niet in een show.

Het zou prachtig moeten zijn en een gevoel van aanhoudend geluk teweegbrengen. Het zou je in een constante staat van verrukking brengen. Maar het lichaam dat je in de spiegel ziet, is uit het lood geslagen. Het gezicht tegenover je staart je ontzet aan. En je weet: dit is nog niets. Het gaat allemaal nog veel erger worden. Dit is enkel een voorbode van wat je te wachten staat.
Trouwens, je mag hier helemaal niet over klagen. Je bent een ondankbaar wicht. Er zijn miljoenen vrouwen op de wereld die...
Brengt mij op de geest. Nou, ik heb het maar even niet over de geest. (Normaal zou ik dit soort dingen natuurlijk niet opschrijven)

Geef mij het baby'tje nou maar gewoon. Leg het in mijn armen. En geef me mezelf terug, ja.