'Ik heb een naam bedacht,' deelt Jeetje mee.
'O ja?'
'Gouda,' zegt ze.'Vind je dat niet mooi?'
'Gouda,' herhaal ik.
'Ja.'
'Gouda is al een stad waar kaas wordt gemaakt. Daar zou ik het iets teveel mee associëren.'
Gelukkig heeft Jeetje nog veel meer namen in petto. De een nog fantasievoller dan de andere. Dan zegt ze: 'Anita. Het wordt Anita, goed?'
*
'Eindelijk krijg ik ook een baby', herhaalt Jeetje elke dag wel een paar keer. 'Eindelijk. Ik heb hier al zooo lang op gewacht. Maar ja, je hebt het niet voor het zeggen, hè?'
En elke avond als ik haar instop, kijkt ze me zo ontzettend gelukzalig aan. De komst van sinterklaas is er echt helemaal niets bij. Alleen voor Jeetje al hoop ik dan dat deze exercitie goed verloopt. Haar geluk is zo groot, haar verdriet zou onmenselijk zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Dit lezend vind ik het ineens bijzonder dat ik in Gouda geboren ben
het *gaat* goed.
Ik vind dat Jeetje prima namen bedenkt.
Ha dat heb ik Jeetje en Luuk gevraagd, toen ze teveel gingen rennen en weer en bank hut dreigde te maken: " Kunnen jullie niet een naam gaan bedenken voor de baby in Elke's buik, die moet een naam hebben hoor!" Ze kwamen toen, iov de gemengde school waar L op zit, vrees ik, met namen als Romizia, Hadiroeroe, Khadioe ed. ... zo klinkt Anita ineens al goed optie, niet?
Eva
Maria, klinkt ook wel mooi hè? Gouda
Louter, gelukkig.
Marieke, ze heeft m'n boektitel ook bedacht. Ik besteed alles uit.
Eva, ik vind Hadiroeroe anders ook wel wat hebben. Jij niet?
Een reactie posten