De grote bioscoopzaal zat nog niet eens halfvol. Met er werd gejoeld en geklapt als MJ zijn liedje gezongen had. Daar stond hij in het repetitielokaal voor zijn laatste show. Nee, hij stond niet, hij danste. Met schwung kan ik wel zeggen. Wat je ook van hem vindt; hij heeft schwung. Al was er van zijn lichaam nog maar de helft over.
MJ in een joggingbroek. MJ met zijn bloes half uit zijn broek. MJ met een lollie in zijn mond. Het gonsde door de zaal: 'Hij eet een lollie.' Maar het meest van de tijd hupste, sprong en zong hij rond in een typisch MJ kostuum. Ook tijdens repetities.
'Ik vind dat wel mooi,' fluisterde mijn filmgenote, 'hij was gewoon ontzettend verkikkerd op zilveren colbertjes.'
De hele nacht heb ik zo'n deuntje in mijn hoofd gehad. Telkens als ik me omdraaide, begon het riedeltje opnieuw. Ta da ta da da...tadadatadatadat da da, don't leave it that way...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Yep. Ik sta nog steeds achter m'n uitspraak dat ik het mooi vind, ik denk dat ik er ook over heb gedroomd, ze zijn denk ik dus een beetje geïnternaliseerd, die zilveren colbertjes, na 2 uur vele varianten ervan gezien te hebben is t heel gewoon en gewoon heel leuk, een zilveren colbertje, wie heeft er nou niet een zilveren colbertje?!
Eva
De een houdt van zilver de ander van rood met gouden knopen.
HLM
Eva, ik ben van oorsprong ook dol op zilveren colberts, op al het glimmende. Gouden knopen, glittershirts.
Een reactie posten