Beschamend bericht

'Hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik tot de conclusie kom dat bijna alles beschamend is. Alleen schrijven niet. Schrijven is de overwinning op de schaamte,' zo beëindigt Grunberg zijn column in de nieuwe VPRO gids. Tegelijk met de gids lag het boekje 'Bessems trots' in de brievenbus. Ik schreef het verhaal voor het grafisch lyceum in Rotterdam. Over de jongeman Bessem die zich zelfs schaamt voor de lucht die hij inademt. Ik heb me kostelijk vermaakt tijdens het schrijven ervan. Die jongen steeds opnieuw te laten zweten van schaamte.
As ik even - ad random - mijn dag doorneem, zal ik me vandaag ook minstens een keer of vijftien tot dertig geschaamd hebben. Zodra ik een stap buiten de deur zet, valt er wel iets te schamen. Het is zo gewoon dat het niet eens meer opvalt.
Deze dagen is het al te gemakkelijk. Ik vind zwanger zijn over het algemeen behoorlijk beschamend. Het woord alleen al bezorgt me rode wangen.Het betreft alleen mijzelf. Over andere zwangere vrouwen heb ik geen mening. En vanmiddag merkte ik dat mijn hemd opgekropen was en dat er dus de hele tijd een stukje van mijn buik zichtbaar moet zijn geweest, terwijl ik in slakkengang door de stad fietste en de mensen mij toelachten.
Ik schaam me diep voor slechte recensies. Ik schaam me minstens zo diep voor goede recensies. En als ik die blij op twitter zet. Ik schaam me voor het tonen van mijn gezwollen voeten aan de buitenlucht. En voor het feit dat ik dit nu schrijf.
Kortom: het onderwerp is nog lang niet uitgeput. Ik heb er zin in!