En deze recensie brengt de - voorlopige - tussenstand vandaag op 9-1!
Ik ben, tegen wil en dank, midden in een soort wedstrijd beland waarbij ik geen enkele invloed meer heb over de uitslag. De race is al gelopen. Ik kan niets meer doen.
Er is meer waar ik niets aan schijn te kunnen doen. Vanaf vandaag mag de baby in principe komen. Maar het zou ook zomaar nog 3 weken kunnen duren. Of 4, in het uiterste geval.
'Ik heb steeds het idee dat ik iets moet voorbereiden,' zeg ik tegen de verloskundige. 'Ik wil me voorbereiden.'
'Ben je mal, meid.'
'Ik heb geen cursus gevolgd. Niets. Puffen bijvoorbeeld. Ik heb geen flauw benul meer wat dat is. Echt niet.'
'Dat weet je lichaam vanzelf, meid.'
'Ik ben al een boekje over puffen aan het lezen, maar ik snap er helemaal niks van.'
'Laat maar gewoon komen.'
'Laat maar gewoon komen?'
'Je moet vertrouwen hebben. Dat is het enige.' De verloskundige kijkt me met grote, bruine ogen aan. 'Heb vertrouwen,' zegt ze nog eens. 'Geef je over, meid.'
Ik knik ernstig. Vertrouwen. Dat was het. Overgave. Ik puf het woord zachtjes uit en glimlach naar de verloskundige. Maar precies als ik me in haar ogen wil laten wegzinken, zegt ze: 'Je kunt namelijk toch niets doen. Alles heeft een bedoeling. Als er iets mis gaat, dan heeft dat een reden.'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Hoi Elke,
Been there done that, drie keer maar liefst. Gillend weggelopen bij een yogacursus na twee keer. Kijk naar alle mensen op straat, die zijn allemaal ooit uit een moeder gekomen.
Die gedachte alleen al was voor mij zo geruststellend en maakte het concept bevallen zo banaal dat ik er niet meer tegen opzag. Voor het overige: gewoon blijven ademhalen.
groet van meelevende moeder.
Hoi Vinexvrouwtje, drie keer! Mijn hemel. Wat een dapper mens moet jij zijn. Al die mensen op straat zijn inderdaad uit hun moeder gekomen, maar ik weet niet hoe precies. (en hoe het met hun moeders is, sindsdien)
Ademhalen. Zal eraan denken.
Je was er zelf bij toen je uit je moeder kwam.. als jij het kunt kan je kind het ook.
Enne met je moeder gaat het heeeeel goed.
Hier in Engeland hebben ze geen pufcursussen. En ik ook heb ze er thuis, twee keer, uit weten te krijgen. Zondr schade aan mezelf (of hun)
Een Nederlandse vriendin gaf me de volgende puftip: Puf in het ritme van de zin 'altijd is kortjakje ziek,' en dan ziek heel lang aanhouden. Werkte prima bij mij...
Fijne vrouw, die verloskundige...
Een reactie posten