Ik schafte vandaag een wenkbrauwborstel aan bij de Etos. Het ding oefende een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mij uit. Alsof dat borsteltje het ontbrekende onderdeel was van mijn toilettas. En daarmee van mijn leven. Ook kocht ik ontsmettingsgel voor de handen.
Ik deed deze inkopen nadat ik boven de babykleertjes had gesorteerd en in de kast gelegd. In de kast plakte ik stickers waarop ik schreef: rompertjes - lange mouw, korte mouw, mouwloos - , broekjes, truitjes, hansopjes, lakentjes. Maat 50/56 vooraan en helemaal achterin legde ik maat 62/68 vast klaar. Het trappenhuis mocht dan wel vol stof en gipsstukjes liggen, in deze kamer blonk het. Met een vochtig doekje had ik alles afgenomen. Het waren serene bezigheden. Ik werd erbij constant begeleid door het geluid van drilboren, schuurmachines en hamerslagen van de buren. Er zat een gipswandje tussen de werkmannen en mij. Maar we waren lichtjaren ver van elkaar verwijderd. Soms, als ik te dicht bij de muur stond, was ik even bang dat ze er dwars doorheen zouden boren en ik aan de schroef geregen zou worden, met lila badcapeje en al.
donderdag 22 april 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ik weet niet eens wat een wenkbrauwborstel is...
Een reactie posten