Op vrijdag lunchte ik de middag door met een vriendin op een terras, met zes verse jus d'oranges, broodjes roerei met groene asperges, en op mijn hoofd een grote zonnehoed. Op zaterdag vierden we feest in het park, met veel leuke mensen, steeds viezer wordende kinderen, veel taarten, kazen, vissen, broden, wijnen en nog steeds droeg ik de zonnehoed. Op zondag gingen we naar zee, ontmoetten er vrienden, kinderen en er waren lattes en tapas op het strand (plus zonnehoed). Op maandag lunchte ik met een andere vriendin op een ander terras, met broodjes makreel en vele munttheeën - steeds verzette ik de klep van mijn pet opdat mijn gezicht maar in de schaduw zou blijven - totdat het tijd was om Jeetje van school te halen en met haar en haar vriendje in de speeltuin te gaan zitten met chocoladecake en pakjes sap.
Tussendoor lees ik Een verhaal uit de stad Damsko van Hassan Bahara die een totaal andere - trieste, desolate - wereld beschrijft, die ik gek genoeg goed ken van vroeger. Morgen kan ik denk ik wel aan Mama Tandoori van Ernest van der Kwast beginnen.
Intussen kan er in mij dus elk moment een orkaan losbreken waarvan de gevolgen hun weerga niet kennen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ha Elke,
Fijn dat er zoveel vrienden en vluchtwegen zijn. Alvast succes met de orkaan, die misschien wel een heftige storm blijkt.
Liefs, Lydia
Ik ben er ook net in begonnen, in de stad Damsko! Maar ben tegelijk ook in 3 andere boeken bezig, dus ik gok dat jij hem wel eerder uit zult hebben.
Een reactie posten