Storm

Man en ik zitten in een bloedheet oranjekleurig ziekenhuiskamertje terwijl de gynaecoloog en de co assistente ergens aan het overleggen zijn. Het duurt nu al minstens drie kwartier. We hebben rode hoofden van het wachten.
'Maar dat CTG was toch goed?' zeg ik weer tegen man.
'Dat zag er perfect uit zeiden ze,' zegt man terwijl hij bij het raam gaat staan om te proberen contact met zijn compagnon te krijgen. Vanuit dit kamertje heb je nauwelijks bereik met de buitenwereld.
Na een tijdje zegt man: 'Misschien zijn ze even aan het pauzeren?'
'Ze pauzeren echt niet terwijl wij hier zitten te wachten.'
Man haalt zijn schouders op en drentelt door het kamertje. 'Er is vast een spoedklus tussendoor gekomen en wij zijn geen spoedgevallen.'

Dan komt de gynaecoloog eindelijk binnen met in zijn kielzog de assistente. Een rustige glimlach speelt om zijn lippen. Hij geeft mij een stevige hand en vertelt helder en compact over zijn bevindingen. Het CTG zag er inderdaad keurig uit. Op de echo ziet alles er ook goed uit. Het punt is mijn bloeddruk. Die is en blijft maar torenhoog. En dat is zorgelijk.
'Dan moeten we er toch voor kiezen de zwangerschap af te breken,' zegt hij.
'Wanneer?'
'Nu.'
'NU?'
'Maar ik heb geen maxi cosi meegenomen,' zegt man. 'Of iets.'
'Met zo'n hoge bloeddruk is de gezondheid van uw vrouw in gevaar. Het is niet verantwoord haar daar langer mee rond te laten lopen. En het kind is helemaal klaar.'
'O, ik vind het niet erg hoor,' zeg ik, 'laat maar komen.'

Dan vraagt de gynaecoloog aan de co assistente of ze voor de zekerheid nog een ander bloeddrukapparaat wil halen. Omdat het vreemd is dat mijn ziekelijk hoge bloeddruk verder nergens uit blijkt. En dan blijkt dat apparaat dus niet goed. We kunnen weer vertrekken.
Niks baby. Niks nu. Storm in een glas water.
'Je moet altijd eerst aan de apparatuur twijfelen, als het beeld van wat je ziet niet strookt met de uitkomst van het apparaat,' zegt de gyneacoloog nog wijsneuzerig tegen zijn co assistente.
Wij krijgen nogmaals zo'n fijne stevige hand en een geruststellende glimlach en verlaten dan - met z'n tweeën - het pand.