Echt huiskamertheater

We vragen entreegeld voor ons leven. Voor vijf Euro per persoon mag u 's avonds een uur bij ons tegen de muur komen zitten. Op het bankje of - bij grote drukte - op kussentjes op de grond. Aanvang: half acht. Aansluitend op kinderbedtijd. De overblijfselen van onze maaltijd liggen er dan nog. Maar dat is juist leuk.
U kijkt naar man en mij. De real real life theatersoap. We zitten met z'n tweeën aan onze drie meter lange tafel. Met onze kleurige patchworkgordijnen op de achtergrond. En drie losse peertjes als verlichting. We bladeren door de krant, bespreken hap-snap onze dag en de mensen die erin voorkwamen.
Wie een passe-partout van zeven dagen op een rij neemt, krijgt één avond gratis! Soms treft u één van ons alleen. Dan doen we een mime-solo.
We beloven dat we ons niet af laten leiden door het publiek. We zijn en blijven ons echte zelf. We spreken onze echte
half-afgemaakte dialogen. En als ik ineens heel nodig naar de wc moet, ren ik gewoon dwars door het publiek heen naar het toilet, met de knoop van mijn broek al open. De wc is privé. Het blijft natuurlijk wèl real life theater en geen ordinaire tv-serie.
Rond half negen verdwijnen wij naar boven. Naar onze houtkachel. Naar onze natte was. Maar daar willen we u verder niet mee lastig vallen.
Ik ben zelf heel enthousiast over dit idee. Ik zou zeker van dit soort huiskamertheatertjes willen bijwonen hier in de buurt. Ik heb wel een paar favoriete adresjes op het oog. Zolang het maar niet gespeeld is allemaal.