Image

De biografie van een schrijver. Het imago. Dat is het thema van deze boekenweek. Mijn biografie is weinig opwindend. Nog minder dan dat, eigenlijk. Mijn leven tot nu toe is ook niet persé interessant voor een ander. Ik logeer niet constant in hotels. Ik schrijf in de enige taal die ik echt ken. Ik heb geen snor.
In mijn hoofd ben ik mooier dan in het echt. Daarom hebben wij ook weinig spiegels in huis. Ik schrik altijd van mezelf. In de spiegel van een kledingwinkel zie ik een vrouw in een bloesje dat niet bij haar past. (En ik schrijf niet op wat ik echt allemaal in die spiegel zie, want man vond het een te depressief stukje worden.)
Als ik een bloesje koop, koop ik het bloesje dat het minst lelijk staat. Ik weet dat dat bloesje thuis, ver weg van spiegels, nog best (heel) leuk kan staan.

Gisteren kreeg ik De Graf Zeppelin of De lijdensweg van Emile binnen, van René de Obaldia. En toen ik de eerste paar bladzijdes las, wist ik dat het (heel) goed zat tussen René de Obaldia en mij.
Dit heeft allemaal iets met mijn biografie te maken.