Tongzoenen

Ik lees Jeetje (5) een verhaal voor uit Het Grote boek van Hannah van Kaat Vrancken. Het gaat over tongzoenen en aan Hannah (en Jeetje) wordt uitgelegd wat dat is.
'Tongzoen jij wel eens?' vraagt ze na afloop.
Ik stop haar in, schud wat onduidelijk met mijn hoofd, en knip haar lampje uit.
'Wil jij met mij tongzoenen?' Ze doet haar lampje weer aan.
'Nee zeg. Ben je gek!'
'Waaròm niet?' Jeetje schrikt ervan.
'Tongzoenen doe je niet met kinderen!'
'Maar ik wil het alleen proberen,' zegt Jeetje.
'Trouwens kinderen tongzoenen ook nooit samen,' zeg ik snel. 'Het is iets voor volwassenen. Dus als iemand met jou wil tong...'
'Ah, doe het alsjeblieft eventjes met mij,' zegt Jeetje, 'alsjeblieft! Mama!'
'Nee,' zeg ik.
Jeetje begint te huilen. Hartverscheurend. Dikke tranen. Ik maak het lichtje uit. Zij knipt het weer aan.
'En toch ga ik niet met je tongzoenen,' zeg ik.