Mening

Ik ben niet gewend, pats boem, op te schrijven wat ik ergens van vind. Zonder het eerst te overgieten met een sausje proza.
Dat ben ik nu wel aan het proberen en daar staan nu de kale woorden. Parmantig op een rij. Precies te zeggen wat ze bedoelen. Wat eendimensionaal allemaal.
En trouwens wie ben ik? IK? Wat heb ik te vinden? Wat heb ik te zeggen? Niemand, nogmaals niemand, niks, nogmaals niks.
Ik hoef maar een heel klein stukje non-fictie te schrijven en ik beland dus al op dit dubieuze punt. Want ik heb geen mening. Nergens over. Nooit ook heb ik ergens een mening over gehad, of willen hebben. Helemaal nooit.
Daarom schrijf ik hier natuurlijk ook elke dag een stukje.