Een normaal mens

Na een werk, school, crèche, huismoeder-dag (en week) kwamen we om 18.00 uur bij elkaar in restaurant Praq. Vier volwassen en vier kinderen. De drie maanden oude baby sliep in de kinderwagen, de uit de kluiten gewassen baby keek licht verwilderd om zich heen en het drie-jarig jongetje en het vijf-jarige meisje zaten al in de aangrenzende speelgoed annex tv-ruimte. Eerst krasten ze wat met de Stabilo's die aan touwtjes boven papier hingen. Alsof het ontbijtkoek was. Maar al gauw zaten ze bij de anderen op de bank, tv te kijken. Er zat ook een nanny bij. We hoefden niet bang te zijn dat ze elkaar de ogen uitkrabden. Dus konden wij elders met een gerust hart een fles wijn openmaken. De uit de kluiten gewassen baby zat op een trip-trap bij ons aan tafel. We moesten wel heel snel een mandje brood aan laten rukken, want ze hield het niet meer. Al had ik haar thuis een restje oude pasta gegeven. Er werden oesters besteld en garnalenkroketten. Ik voelde me even een normaal mens dat alles gemakkelijk vindt. En voor wie niet gauw iets teveel is.