Geen radio vanavond

Ik heb het radioprogramma Oeverloos voor vanavond af moeten zeggen. Wegens: stem verloren en aanval van griep. Ik lig op bed. Buiten kwinkeleren de vogels, joelen de kinderen en lijkt de lente echt begonnen. Er is op de wereld haast niets saaiers dan ziek zijn. Toch is het iets gezelliger dan anders. Want al lig ik boven op bed te suffen en te kwijlen op klamme lakens, en al schijnt buiten eindelijk die zon en zijn de buurtkinderen en de straatouders voor het eerst weer massaal hun huizen uitgekropen - en hebben ze zo te horen heel erg veel lol -, binnenin mij schuift de piepkleine (die zo piepklein niet meer is) met haar billetjes en geeft me af en toe een trapje met haar hieltje. Ik duw het hieltje weg en zij duwt het weer terug en zo door. Over een kleine zes weken zullen we elkaar in het echt ontmoeten. Het is me wat.