Niet zomaar een impuls

Ik ben vandaag definitief in de laatste fase terechtgekomen. Het gebeurde toen ik nietsvermoedend de Zeeman inliep om iets voor Pasen te kopen. In een impuls was ik van de fiets gestapt om die winkel binnen te snellen .Ik had een geel servetje met een leuk kuiken erop in mijn hoofd.
Toen zag ik haar bij de kassa staan. Er lagen een paar grappige washandjes op haar gloednieuwe rode Bugaboo. Ze hadden de vorm van eendjes en kikkers. Ze had een andere blik in haar ogen dan de laatste keer dat ik haar zag, tijdens een werkbespreking. In de kinderwagen lag een piepklein baby'tje te slapen met een mutsje op. Het baby'tje bewoog haar lipjes in haar slaap en liep af en toe vuurrood aan.
'Ik wist niet dat het zo geweldig zou zijn.'Ze bleef verrukt naar haar dochtertje kijken. Terwijl we praatten, versperden we de weg naar de kassa.
'Bevallen is echt iets verschrikkelijks,' fluisterde ze even later. Ik knikte.
Er stond een opstopping van vrouwen achter ons. Allemaal hoogzwanger, zag ik. Ze hadden ook allemaal een paar stofdoekjes in hun hand. Of een pakketje grote onderbroeken.
'Ik zocht eigenlijk iets voor Pasen,'zei ik.
'Dat hebben ze hier niet,' zei ze.
'Dacht ik al.'
Het was niet zomaar een impuls geweest, dat ik van de fiets afstapte.