Tijd

'Lastmens' ligt dus sinds vrijdag in de boekwinkel. Ik heb het zien liggen.
Ik heb steeds het gevoel dat ik 'er' iets aan moet doen.
Dat het niet genoeg is.

Ik herinnerde me ineens dat ik dat gevoel ook had toen 'Het besluit van Dola Korstjens' net uit was.
Zoiets van: Ja? En? Wat nu?

Ook heb ik al het andere schrijfwerk af, geen nieuw te verzinnen verhalen in het nabije verschiet. En daar zit je dan.
Uit mijn eigen gedrag leid ik af dat ik in mijn hoofd alweer bijna begonnen ben met iets nieuws. Dat is een Pavlov reactie.

Vanochtend heb ik mijn bureaulades leeggegooid. Oude versies van verhalen weggekieperd. Ze zijn nu niet meer nodig.
Maar de aantekeningen kan ik nog niet wegdoen. Ik heb ze netjes bij elkaar in een mapje gedaan. Voor wie weet.

's Middags luisterde ik voor het eerst naar het hoorspel van Het Derde Huwelijk van Lanoye. Ik schreef het script, het werd geregisseerd door Tom van Dyck. Een erg sterke hoofdrolspeler/verteller. Sommige personages spreken plat Vlaams, dat is moeilijk te verstaan. Maar het klinkt goe! Morgen nog eens rustig luisteren.
Volgende week wordt het door heel België verspreid.

Gedurende de dag druppelden er af en toe reacties van mensen binnen die 'Lastmens' lazen en het leuk vonden. Tot nu toe zijn alledrie de verhalen een keer door iemand als favoriet aangestipt.

Ik dronk vandaag een koffietje bij de coffee company en las er de NRC next.
Ik deed boodschappen bij de Groene Winkel.
In de winkel ernaast kocht ik een rompertje met bloemetjes.
En nu ga ik de stemwijzer invullen.