Ik wilde hier een beschouwing gaan schrijven over waarom juist deze boeken/schrijvers mij ooit helemaal grepen. Omdat ik door het lezen ervan de vrijheid van het schrijven telkens iets beter begreep. Ze werkten allemaal geestverruimend. En grensverleggend. Die kant zou het op moeten gaan met de beschouwing.
Honderd jaar eenzaamheid, Marquez
Anna Karenina, Tolstoj
De Idioot, Dostojewski
De gedaanteverwisseling, Kafka
De man in duplo, Saramago
Mannekino, Polet
Kafka op het strand, Murakami
Stilte, Munro
Maar ik kwam niet verder dan de titels en toen hield mijn verschrikkelijk vrije geest het voor gezien. Die had er gewoon geen zin in.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Haal Murakami weg voordat Jan het ziet!
Het begint een statement te worden. Die Murakami.
Ik bedoel eigenlijk Cormac McCarthy natuurlijk.
Bijna allemaal bijzonder goeie boeken.
Een reactie posten